"Sieci widma" Leszek Herman - recenzja

Splecione losy kilkorga pasażerów i ciężki rejs promem do Ystad, który miał być szybką i przyjemną podróżą.

Gorący czerwcowy dzień, pasażerowie promu zmierzają do Świnoujścia, aby odbyć rejs. Młode małżeństwo oraz ich sześcioletni synek, paczka młodych znajomych, młoda dziewczyna porzucona przez żonatego mężczyznę oraz małżeństwo w średnim wieku, nieświadomi tego, że już niedługo ich losy się połączą. Dlaczego noc na promie, która miała być przyjemna i atrakcyjna zmienia się w niepokojącą przygodę, której nikt nie chciałby przeżyć?

„Sieci widma” to moje pierwsze spotkanie z Leszkiem Hermanem. Dostałam propozycję zrecenzowania tej powieści od wydawnictwa Muza i po przeczytaniu opisu chętnie na to przystałam. Bardzo zainteresowało mnie miejsce akcji powieści – nigdy nie płynęłam promem i nie czytałam żadnej historii związanej z podróżą statkiem. Zaintrygował mnie również motyw splecenia losów nieznanych wcześniej sobie osób.

Lektura jest dość obszerna, ma około 600 stron. Czytając inne recenzje spotkałam się z opinią, że w książce występuje zbyt dużo opisów funkcjonowania promu, drzwi, zabezpieczeń itd., ale dla mnie były dość interesujące, ponieważ wcześniej nie miałam styczności z tego typu transportem, więc nie była to dla mnie nuda. Akcja nie rozgrywa się zbyt dynamicznie, ale mimo tego historia bardzo mnie wciągnęła, chciałam dowiedzieć się więcej o bohaterach. Po pierwszym spotkaniu z nimi miałam kilka założeń, które podczas późniejszej lektury okazały się błędne, więc element zaskoczenia również się pojawił.

Bardzo podobała mi się postać Anny, dociekliwa pani w średnim wieku, która nie odpuści, jeśli coś sobie ubzdura. 

Jest zagadka i tajemnice, jest niepokój, niespodziewane zwroty akcji. Końcówka jest już bardzo dynamiczna i czyta się ją z zapartym tchem. Nie jest to lektura na jeden wieczór, z książką spędziłam ponad tydzień, ale nie czułam się zmęczona tą historią. Powieść podobała mi się na tyle, że chętnie sięgnę po inne tego autora.

Za możliwość lektury dziękuję wydawnictwu Muza.